Dag 19 en 20: Nice - Nice - Grasse

In Nice doen we rustig aan; het is erg warm. In de tweede helft van de ochtend bezoeken we de oude stad. We nemen ondermeer even een kijkje in het museum voor oude muziekinstrumenten. De rest van dag doen we geen bijzondere dingen. 's Avonds eten we aan de boulevard.

Op donderdag vertrekken we omstreeks half tien van het hotel; het eerste stukje gaan we door de stad, maar weldra zijn we weer op de boulevard langs het strand. We maken dankbaar gebruik van het speciaal aangelegde fietspad, dat onder meer langs het vliegveld gaat. We schatten in dat het vliegveld van Nice is aangelegd op een speciaal opgespoten deel van de zee. Bij Cagnes-sur-Mer buigen we af naar het binnenland. De route daarna is enigszins warrig, maar we blijven op koers. Na Cagnes-sur-Mer komen we in een bosrijke omgeving en gestaag klimmen we naar Pont-sur-Loup, waar we een lunchstop houden. De temperatuur is inmiddels geklommen naar boven de dertig graden. Na de lunch 'klimmen' we verder naar Bar-sur-Loup. Enkele kilometers daarna bereiken we het hoogste punt voor vandaag (450 meter) en zetten de afdaling in naar Grasse. In Grasse is het nog even zoeken naar ons hotel. Grasse is een stad met heuvels en dalen. Tegen drieën bereiken we ons hotel en even later nemen we een verfrissende duik in het zwembad. 

Morgen fietsen we naar le Clos d' Azur waar we twee overnachtingen hebben geboekt.

Gefietste afstand vandaag 48 km.; cumulatief: 714 km.

Dag 18: Menton - Nice

Even na tien uur fietsen we weg bij het hotel. Wij hebben voor wat betreft de route voor vandaag gekozen voor de bergvariant. Dwars door Monaco schijnt volgens de opsteller van onze routebeschrijving minder aantrekkelijk te zijn.

Het eerste stuk is langs de boulevard in Menton. Vrij snel daarna beginnen we aan de klim die tot ruim na 13.00 uur zal duren. Het is vandaag een prachtige, maar wel inspannende tocht over de Haute Corniche, zeg maar het balkon van Monaco. Gedurende de tocht hebben we schitterende uitzichten op de kuststeden: Cap Martin, Monte Carlo, Monaco, Saint-Jean Cap Ferrat en Villa Franche sur-mer. Ook zien we diverse grote cruiseschepen in de baaien voor anker liggen. Als we bijna het hoogste punt hebben bereikt, genieten we van een welverdiende lunch in La Turbie. Daarna hebben we nog enkele kleine klimmetjes en dan dalen we in sneltreinvaart af naar Nice. Tijdens de afdaling krijgen we af en toe enkele doorkijkjes op het achterland. In Nice manoeuvreren we ons door het drukke verkeer naar de Quai des Etats-Unis en Promenade des Anglais die beiden aan het strand liggen. Vandaar is het nog een klein stukje naar het voor vanachtend en de volgende nacht geboekte hotel. Morgen gaan we Nice verkennen - zonder fiets.

Vandaag gefietste afstand 37 km.; cumulatief 666 km. 

Volgens onze routebeschrijving bedraagt de totale afstand Bazel - Nice op de fiets 775 km. Wij hebben door de stukjes met de trein dus wat minder gefietst. Het was een mooie en gevarieerde tocht, waarin we zo'n 12.500 hoogtemeters hebben overwonnen. De route die we vandaag gefietst hebben is in onderstaande kaartjes met rood aangegeven. Daaronder is een tabel met het hoogteprofiel opgenomen: van 0 tot 500 meter.

NB: Op de derde foto hieronder is uiterst rechts bovenin een hotel te zien. Daar hebben we vanochtend een koffiestop gemaakt en het terras benut om enkele foto's te maken.

Dag 17: San Stefano al Mare - Menton

Inmiddels is de derde week van onze vakantie ingegaan en we genieten er nog steeds met volle teugen van. Na het ontbijt zitten we direct op de beschreven route, want 'het fietspad' loopt pal langs ons hotel. Met 'het fietspad' doelen we op een uitstekend, geasfalteerd pad dat is aangelegd op de voormalige spoorrails. Dat betekent dat de bochten en het stijgen en dalen geleidelijk gaan en we hebben geen last van het autoverkeer. Bovendien hebben we vandaag de wind in de rug. 

We vorderen gestaag en voorbij San Remo, in Ospedaletti, maken we een koffiestop. Na de koffiestop vervolgt het fietspad z'n weg door een kilometerslange tunnel. Aan het plafond van de tunnel zijn wapenfeiten plus foto's van Milaan - San Remo bevestigd. Op de grond zijn om de zoveel meter de namen van de renners vereeuwigd. Ons is verzekerd dat de tunnel zonder doping is aangelegd. 

Na San Remo naderen we Ventimiglia en dan zij we alweer bijna in Frankrijk. Tijdens de lunch, op het terras, vraagt een jongetje van een jaar of vier met aan de hand z'n zusje, aan Tom waar zijn papa is. De tranen van het jongetje (niet van Tom) biggelen over z'n wangen. Na enkele minuten zoeken zijn de kinderen weer verenigd met hun moeder. Even later kan Tom ook de vader, die op zoek is naar zijn kroost, gerust stellen. 

Om Frankrijk te bereiken moeten we nog wel een flinke klim met een stijging van zo'n 10% maken. Vanaf zee-niveau fietsen we in 2,5 kilometer naar ruim 250 meter. Inmiddels is onze (mentale) conditie weer zover gevorderd dat we die uitdaging zonder al teveel problemen nemen. Weldra suizen we naar beneden Frankrijk binnen. Ons hotel voor vannacht ligt aan de boulevard; de tweede helft van de middag verpozen we aan het strand.

Morgen staat Nice op het programma, waar we in het centrum van de stad twee nachten hebben geboekt.

Gefietste afstand vandaag: 40 km.; cumulatief 629 km.

Dag 16: Alassio - Santo Stefano al Mare

We vertrekken tegen tien uur uit ons hotel in Alassio en rijden naar de boulevard om langs de Ligurische kust in de richting van Frankrijk te fietsen. De zee is azuurblauw, dit is niet voor niets de bijnaam van het Italiaanse voetbalteam: azurri's. Overigens heeft dat in werkelijkheid te maken met een historische Italiaanse dynastie Savoy die de kleur 'azurri's' (soort blauw) in hun vlag hadden en in 1861 bijdroegen tot de eenheid van Italië. Uit respect hiervoor draagt het Italiaanse elftal een blauw shirt, terwijl de nationale kleuren: groen, wit en rood zijn.

Via  Laigueglia, Andorra, San Bartolomeo al Mare, Diano Marina, Oneglia, Porto Maurizio en San Lorenzo's al Mare bereiken we Santo Stefano al Mare waar we vanavond overnachten. Het zijn allemaal badplaatsen met veel vertier. Vrijwel de gehele kust is bebouwd. 

De Italianan genieten van hun vrije zondag. Wij fietsen hoofdzakelijk over de drukke en vooral bochtige kustweg, met af en toe een klimmetje en hebben voortdurend zicht op de zee. Met het drukke verkeer, waaronder veel motoren, is het uitkijken geblazen. De temperatuur ligt tussen de 25 en 30 graden. 

Dit is ook de route van de Primavera, de voorjaarsklassieker (wielrennen) van Milaan naar San Remo. Morgen fietsen we door San Remo. Inmiddels zien we wel al bekende punten als la Cipresse en de Pogio. Deze streek is verder bekend van de bloemen, waar onder: bougainville, mimosa, kamperfoelie en (gekweekte) rozen.

Tegen drieën bereiken we ons hotel dat vlak bij het strand ligt. De rest van de middag verblijven we aan het strand en 's avonds eten we aan de boulevard.

Gefietste afstand vandaag 40 km.; cumulatief 589 km.

 

Dag 15: Alba - Alassio

Vanochtend om iets over tien nemen we de trein naar Albenga. De stationschef die ons gisteren geadviseerd heeft is weer present en groet ons hartelijk. We moeten twee keer overstappen: in Cavalamagiorre en Savona. Dat is nog een heel gedoe, vooral het gesjouw met de fietsen. De aankomst en vertrekperrons zijn niet hetzelfde en de Italiaanse stations beschikken niet over goed werkende liften die groot genoeg zijn voor een fiets met bagage. Gelukkig hebben we wel voldoende tijd. Met de nodige zweetdruppels lukt het ons om de aansluitingen te halen en de fietsen in de trein te tillen. 

Om iets over half twee arriveren we in Albenga. Van Albenga is het nog zo'n 11 kilometer naar ons hotel in Alassio. Langs de drukke kustweg met uitzicht op zee zijn we, met wat vragen naar de exacte route, naar het door ons geboekte hotel, binnen een uurtje op de plaats van bestemming. De rest van de middag brengen we door aan de rand van het zwembad.

Gefietste afstand vandaag 12 km.; cumulatief 549 km.

Vandaag hebben we geen foto's gemaakt, dus geen foto's op de blog.

Dag 14: Sulpiano - Alba

Vandaag fietsen we door een prachtige omgeving. Na het ontbijt verlaten we de gastvrije Agriturismo, waar we hebben overnacht, iets voorbij Cescentino. Het eerste deel van de route van vandaag is gemakkelijk, want dat is de berg af, die we gisteren hebben beklommen. Vrij snel daarna moeten we weer aan de bak. De stijgingspercentages zijn te doen en de uitzichten zijn prachtig. De Po-vlakte hebben we inmiddels achter ons gelaten. De stadjes liggen veelal op de toppen van de heuvels. Dat heeft een strategische reden: vroeger konden ze dan de vijand gemakkelijk aan zien komen ... en vandaag de dag, ook met helm, de fietsers ... maar die zijn niet bedreigend.

Af en toe hebben we een druk stuk weg, maar het grootste deel van de route hebben we niet of nauwelijks last van het verkeer. De temperaturen schommelen aanvankelijk rond de 25 graden, in de loop van de middag wordt het dertig graden. Ten opzichte van de vorige dagen is het landschap een stuk aantrekkelijker, heuvels, bossen en akkerbouw. Daarnaast heben we de indruk dat de welvaart hier een stuk hoger ligt dan de afgelopen dagen. Na de stijging in de startkilometers hebben we een vrij behoorlijk stuk vlakke route. We vorderen gestaag en tegen de middag verorberen we een broodje met kaas dat in een van de kleine winkels met zorg voor ons is bereid. Het spreken gaat vaak met handen en voeten, maar de Italianen staan wel open om ons van dienst te zijn, ook als we de route vragen. 

Via Baldicherie en San Damiano komen we in de buurt van de wijnvelden. Dit is de streek van de beroemde wijnen waaronder de Barolo. Als we nog zo'n 8 km. te gaan hebben, krijgen we nog een flinke klim voor onze kiezen. Hijgend en puffend komen we boven bij het kasteel van Guarene. Daarna zien we op een bord dat de afdaling 18% bedraagt. De afdaling is, evenals de vorige afdalingen die we hebben gehad nogal bochtig. Dat vereist enige beheersing bij het afdalen; je zondermeer naar beneden storten is niet verstandig. Voordat we aan de afdaling beginnen hebben we een mooi uitzicht op Alba en omgeving. 

Alba is de bestemming voor vandaag en het centrum van de slowfood-beweging, de vindplaats van de witte truffel en ook de basis van Ferrero-Rocher. 

Na het avondeten lopen we langs het station. Morgen nemen we de trein naar de Ligurische kust. De bestemming is Albenga. Het stuk met de trein geeft ons wat ruimte in de afstanden voor de komende dagen. Uit onze app die onze route bijhoudt maken we op dat we sinds de start van onze fietsvakantie in 11 fietsdagen al 9.968 hoogtemeters hebben overwonnen. Deze stijgingen zijn ten opzichte van onze vorige fietsvakanties aanzienlijk. 

Op het station worden we te 'woord gestaan' door een wat oudere medewerker. Hij spreekt alleen Italiaans, maar heeft aan een half woord genoeg om ons van dienst te zijn: morgen in de loop van de ochtend met de fiets naar Albenga. Via zijn computer print hij welwillend de voor ons van toepassing zijnde dienstregeling uit.

Later vanavond hebben we ook de rest van de hotels gereserveerd. De laatste dagen aan het strand in Saint-Maxime en het hotel in Toulon hadden we al vanuit Nederland gereserveerd.

Gefietse afstand vandaag: 74 km.; cumulatief 537 km.

Dag 13: Viverone - Sulpiano

We ontbijten om 9.00 uur en vertrekken omstreeks half elf. Het miezert een klein beetje, maar op zich valt het mee. De regenkleding kan uit blijven. Het weer is minder drukkend dan gisteren. Het eerste stukje fietsen we nog langs het meer van Viverone. In dit deel van de Po-vlakte wordt veel fruit verbouwd. We zien uitgebreide arealen aan kiwi's, perziken en af en toe ook druiven. Daarnaast wordt o.a. ook mais en peulvruchten (althans dat denken we) verbouwd. De dorpjes en stadjes die we doorkruisen zijn rustig en vrij sober. Wel is er volop fruit in de aanbieding. In een van de dorpjes kopen we brood, dat hier nog wordt gewogen, en kaas.

Tegen de middag fietsen we weer langs uitgebreide rijstvelden. In een van de dorpjes houden we onze lunchpauze. In een van de muren bevindt zich een waterautomaat, waar water, met en zonder koolzuur getapt kan worden. De prijs voor een liter water bedraagt 5 cent. We zien dat er regelmatig mensen langskomen om hun voorraad lege flessen te vullen. 

Even na Crescentino steken we de Po over. Inmiddels is de zon weer gaan schijnen. Daarna is het nog een kort stukje naar onze overnachtingsplaats. Voor vanavond hebben we Agriturismo Al Monte geboekt. Ja, inderdaad dat ligt op een berg. Het laatste stuk is loeizwaar en het allerlaatste stukje ontkomen we er niet aan om de fietsen met bagage omhoog te duwen. Eenmaal aangekomen vergoedt de hartelijke ontvangst en het fraaie uitzicht over de streek veel. Vanavond kunnen we hier ook eten, dus we hoeven vandaag niet tweemaal de berg op. 

Morgen fietsen we naar Alba, dat is weer een wat langere rit. De Po- vlakte laten we dan al weer achter ons.

Gefietste afstand vandaar 39 km.; cumulatief 463 km.

Dag 12: San Maurizio d' Opaglio - Viverone

We vertrekken deze ochtend op tijd; tegen negen uur zitten we op de fiets. We hebben een tocht van ca. 80 km. voor de boeg. De zo'n schijnt; tesamen met de hoge luchtvochtigheid zorgt het voor een warme dag. Het eerste deel van onze route is een lange klim door de bossen van zo'n 8 km; niet heroïsch, maar wel inspannend. Onderweg passeren we de Cremosino pas (598 meter). Enkele kilometers voor Valduggia zetten we de afdaling in en fietsen met een sneltreinvaart naar Borgosesia. De weg is prima en dat is wel eens anders in Italië. Regelmatig doet het wegdek ons denken aan Zwitserland en Leerdam, ofwel een en al gatenkaas. Vele wegen zijn tientallen malen opgelapt en vooral in de dorpen en stadjes slalommen we regelmatig langs putdeksels, kuilen en andere ongerechtigdheden.

Tegen de middag verlaten we het berg- en heuvelachtige gebied en rijden de Po-vlakte op of in. De Po-vlakte maakt hier een kom. Vroeger is de Po-vlakte een binnenzee geweest. Wij fietsen door het meest westelijke gedeelte van de Po-vlakte. Het weer is met een hoge luchtvochtigheid erg drukkend. 

Het landschap is inmiddels ingrijpend gewijzigd. De heuvels hebben plaatsgemaakt voor uitgebreide rijstvelden. Niet in terrasbouw zoals in Zuid-Oost Azië, maar wel met een uitbundig stelsel van irrigatiekanalen, dammen, dijken en schutten. Hier wordt de risottorijst verbouwd, die er voor zorgt dat Italië de grootste exporteur van rijst is van Europa. 

De wegen door de rijstvelden zijn lang en kaarsrecht, regelmatig worden we gepasseerd door auto's met Ferarri-achtige snelheden. Op de velden zien we vele witte reigers en andere mooie vogels.  Blijkbaar is hier ook voor de vogels genoeg te consumeren. Via Rovasenda en Buronzo vervolgen we onze route. Zo'n  8 kilometer voor het einde moeten we nog enkele flinke hellingen nemen. Ze zijn niet lang, maar met 7% en 10% wel pittig. We zijn inmiddels in de buurt van het Lago di Viverone dat een oud gletsjermeer is en gevoed wordt door onderaardse bronnen. 

Als we tegen 16.00 bij ons hotel arriveren dreigt er nog steeds regen en onweer. Inmiddels (18.00 uur) is het gaan regenen. We gaan straks weer voor een heerlijk Italiaans diner; naast ons eigen consumeren zijn we vandaag ook geconsumeerd door diverse insecten die zich te goed hebben gedaan aan onze armpjes en beentjes. 

Morgen fietsen we weer een korte etappe naar Sulpiano.

Vandaag gefietse afstand: 82 km.; cumulatief 424 km.